🚩🚩!! महाराणी पद्मिनी !!🚩🚩

भाग - २४.

पद्मिनी तुमच्या रुकाराने आमचे मनोबल वाढले.खिलजी सारख्या बलाढ्य शत्रूशी मैत्री करुन जर संकट टळणार असेल तर...त्याला भेटून त्याने दिल्लीला जाण्यासाठी मन वळवण्याचा प्रयत्न.... महाराज खिलजी अत्यंत घातकी,पाताळयंत्री आणि दुष्ट आहे. जे पाऊल उचलाल ते विचार करुनच..सारे ठीक होईल.चिंता करुं नका.राणाजींनी त्यांना हलकेच झोपवले शाॅल त्यांच्या अंगावर पांघरली.मायेनं त्यांच्या मस्तका वरा हात फिरवला.लगेच त्या झोपेच्या अधिन झाल्या, पण राणाजींचे सैरावैरा धावणारे अस्वस्थ मन त्यांना झोपू देईना.

माझ्यावरच्या विश्वासाने किती पटकन झोपी गेली माझी पद्मिनी!आपला पती कोणतेही संकट निभावून नेईल हा दुर्दम्य विश्वास तिच्या मनी आहे. खरच का भोवती गरगरत असलेल्या दुष्ट सावल्यांपासून तिचे रक्षण करुं शकेल? जमेल मला? मंद तेवणार्‍या ज्योतीला हात जोडत राणाजी म्हणाले,हे दीपमाते, अग्निरेखे, येऊ घातलल्या संकटापासून माझ्या पत्नीला,चितोडला वाचवण्याचा मला मार्ग दाखव!

दुसर्‍या दिवशी राजमातेने आपल्या कक्षात दोघांना बोलावून म्हणाल्या, जे ऐकले ते खरे कां?रावळ राजवंशातले पराक्रमी पुरुष घरातील स्रीयांच्या आड लपून राजकारण करायला कधीपासून शिकले?आणि पद्मिनीऽ तुम्हालाही हे मान्य आहे?पद्मिनी कोणतीही गलत गोष्ट सहन करण्याचा तुमचा स्वभाव नाही.अन्याय सहन करणे तुम्हाला जमत नाही.तरीही तुम्ही मान्य केले? कां? कुठे गेला तुमचा पराक्रम? तुमचे तेज? स्वतःबद्दलचा ठाम विश्वास?नागमती उसळून म्हणाल्या, महाराज त्याचा भलताच हट्ट मान्य करतात आणि तुम्हीही ते दिव्य करायला तयार होता? कां?पद्मिनींचे डोळे भरुन आले.

माते, चितोडच्या कल्याणाकरितां ही विनंती महाराणींना आम्ही केली.राणा म्हणाले,चितोडचा आत्मघात टाळण्या साठी येऊ घातलेलं संकट दूर सारण्या साठी,निदान कांही काळ पुढे ढकलले जावे यासाठी हे पाऊल उचलले.मी जे करतोय ते योग्य की, अयोग्य हे काळच ठरवेल.माझ्या बुध्दीला जे पटले ते महारानींना सुचवले.या मार्गाने जर हजारो घरांचे सुख नष्ट करणारे,लाखो वीरांना मृत्युच्या दाढेत लोटणारे,असंख्य स्रीयांचे सौभाग्य लुटणारे आणि अगनित बालकांना अनाथ करणारे सर्वनाशी युध्द चितोडच्या महाराणीच्या अस्पष्ट दर्शनाने जर टळत असेल तर गैर आहे असे वाटत नाही.राजकारण भावनेवर चालत नाही. जगाच्या कल्याणासाठी खोटे बोलावे लागले तर दोष लागत नाही हे प्रत्यक्ष श्रीकृष्णांनी सांगीतलं.स्वसुखापेक्षा प्रजेचे हित,सुख अधिक श्रेष्ठ हे श्रीरामां नी स्वतःच्या उदाहरणाने सिध्द केले आहे माते,मी एवढा थोर नाही,पण प्रजेवर नितांत पुत्रवत प्रेम आहे.माझ्या पत्नीच्या प्रतिबिंबाच्या दर्शनाने जर माझा चितोड वर येऊ घातलेलं संकट टळत असेल तर.

पद्मिनींच्या डोळ्यातून अखंड अश्रूधारा वाहत होत्या.राजमाता, मी फक्त पतीच्या आज्ञेचे पालन करीत आहे. त्या दुष्टाला मी प्रत्यक्ष भेटणार नाहीय! माझे नखही त्याला दिसणार नाही.माझ्या प्रतिबिंबाची छाया फक्त तो पाहूं शकेल. पतीच्या आज्ञेने चितोडसाठी हे दिव्य करायला तयार झाले.राणा म्हणाले, पद्मिनी त्यांच्या स्फटिकमहालाच्या दुसर्‍या मजल्यावर असलेल्या मार्गातील आरशासमोर उभ्या राहतील,त्यांचे प्रतिबिंब सरोवरातील पाण्यात प्रतिबिंबित होईल, त्याच प्रतिबिंबाचे दर्शन खिलजी घेईल तेही कांही क्षणच... खिलजीने मान वर करुन पाहण्याचा अस्पष्टसा जरी प्रयत्न केला तरी त्याच क्षणी त्याचे मस्तक धडावेगळे होईल. कदाचित त्याने तसा प्रयत्न केलाच तरीही त्याला महाराणीचे दर्शन अशक्य आहे.कारण महाराणी जिथे उभ्या असणार ती जागा सर्व बाजुंनी बांधीव दगडांनी बांधलेली आहे.

एक निःशब्द शांतता कितीतरी वेळ तिथे वेढून राहिली.एकाच घरातील प्रेमाणे जोडलेली ती चारही माणस एकमेकांच्या जवळ असूनही कितीतरी दूर होते.

ठरल्याप्रमाणे पद्मिनींच्या दर्शना साठी हपापलेल्या सुलतानाने सगळ्या अटी मान्य केल्या. फक्त २५ सैन्यासह त्याने चितोडगडात प्रवेश करण्याचे ठरले दिवस वेळ ठरला.निवडक सैन्यासह अल्लाउद्दीन येणार्‍या पालखीच्या स्वागतासाठी अमात्य सुजानसिंह गडाच्या पायथ्याशी उभे होते.

क्रमशः