🚩🚩 *!! महाराणी पद्मिनी !!*🚩🚩

*भाग - १५.*

राजमाता म्हणाल्या,राणी पद्मिनीं नी स्वतःचा जीव धोक्यात घालून तुम्हाला वाचवले नागमती!त्या भगवान एकलिंगजींचे दर्शन घेऊन येत असतांना, हत्ती तुमच्या अंगावर धावून येत असतांना सारेच जागीच गोठले,पण पद्मिनी पुढे धावून सेवकाची तलवार घेऊन क्षणाचाही विलंब न लावतां हत्तीची सोंड कापली.व सपासप वार करतच राहिल्या.गजराज क्षणांत मृत झाला.

राणी नागमतीचे डोळे सजल झाले.तुम्ही मला जीवदान देऊन कायमचे उपकृत केले.कांही दिवसांपूर्वी महाराजां चे प्राण वाचवून आपले सौभाग्य राखले. देवी, तुम्ही माझ्या जेष्ठ भगिनी आहांत. महाराज व तुमच्याशिवाय माझे अस्तित्व शून्य आहे.तुम्ही दोघेही माझ्या जीवनाचे अविभाज्य अंग आहांत.

पद्मिनींच्या डोळ्यातील स्वच्छ, निर्मळ भाव पाहून नागमती म्हणाल्या, पद्मिनी मला माफ करा. गैरसमजाने स्वतः व सर्वांच्या दुःखाला कारण झाले. दोघींच्या डोळ्यातून पाऊसधारा वाहून गैरसमजाचे सारे धूके त्यात वाहून गेले आणि उरले फक्त निखळ प्रेमाचे सुंदर नाते...एकमेकांच्या सुखाचा विचार करणारे तीन प्रेमी जीव, एकमेकांच्या सुखासाठी धडपडणारे!प्रत्येक दिवस उगवत होता आणि मावळत होता.कांही दिवसांनी नागमतीला नागसेन आणि पद्मिनींना कवंलसेन येण्याने,त्यांच्या बाल लिलात सारा राजप्रसाद आनंदित झाला. दोघे भाऊ राम लक्ष्मणासारखे राहत होते

दोघीही कृष्णकुंजात बसून त्यांच्या गप्पा रंगल्या असतांनाच राणाजीं च्या विशेष सेवकाने, महाराजांनी त्वरीत बोलावल्याचा निरोप आणला.पद्मिनी आल्यावर, राणाजींनी एका कक्षाचे दार उघडले आणि समोरचे दृष्य बघून पद्मिनींच्या डोळ्यावर विश्वासच बसला नाही.समोर त्यांचे पिताश्री राजा गंधर्वसेन आणि माता चंपावतींना बघून त्या आवाक् झाल्या. आपण असे अचानक? नातवांना भेटण्यासाठी आम्हीच तुम्हाला कळू न देता इथे येण्याची विनंती केली आणि यांनीही आमची विनंती मान्य केली.आम्हा सर्वानाच माहित होते,नागमती म्हणाल्या. पण तुम्हाला कळू न देण्याची राणाजींची सक्त ताकिद होती.रावळप्रासादातील त्या रात्रीच्या भोजन समारंभाची शोभा कांही औरच होती.कांही दिवस थांबून पद्मिनीं च्या माता पित्यांचे मेणे सिंहलद्वीपकडे रवाना झाले.कितीतरी वेळ पद्मिनी त्या वाटेकडे भरल्या नजरेने एकटक बघत होत्या.

रणथम्बोरच्या सजलेल्या सिंहासनावर अल्लाउद्दीन खिलजी बसला होता.सेनापतीऽ महंमद शाह को हमारे सामने पेश करो। कांही क्षणांतच जड साखळदंडांनी जखडलेल्या महंमद शहाला दरबारात पेश करण्यात आले.

महमंदशहाच्या हातापायात साखळदंड असूनही चेहर्‍यावरची गुर्मी तशीच होती. त्याची बेडर नजर बघून, अल्लाउद्दीनच्या संतापांत भरच पडली.याच महमंद शहाने बादशहा जलालुद्दीनचा काटा काढण्यास मदत केली होती.याच्याच पराक्रमामुळे अल्लाउद्दीनने जालंदर आणि कीलीला झालेल्या मोगलांविरुध्दच्या लढाया जिंकल्या होत्या.याच महमंद शहावर संपूर्ण विश्वास टाकुन राजमहालात कुठेही फिरण्यास त्याला मज्जाव नव्हता.

त्याला बघून अल्लाउद्दीनच्या डोळ्यात रक्त साकाळले.यानेच त्याचेवर टाकलेल्या विश्वासाचा घात केला होता. प्रत्यक्ष अल्लाउद्दीनची हिंदु पत्नी चिमणा राणी बरोबर सबंध प्रस्थापित करुन अल्लाउद्दीनला ठार करण्याचा कट केला होता.आणि कट उघडकीस आल्यावर, जीवाच्या भीतीने दिल्लीहून थेट रणथम्बो चा राजा हमीर देवचा आश्रय घेतला. महंमद शाह, तुम्ही ज्याच्यासाठी माझा विश्वासघात केला,त्याची सजा तर त्याला मिळाली,पण तुम बच गये.केवळ तुमच्या मुळेच रणथम्बोवर आक्रमण करावे लागले.तुम्हाला फक्त बहाणा हवा. तुमच्या महत्वाकांक्षा,कपटनीती माझ्या पेक्षा कोण जाणतो?तुम्हाला ठार करुन कदाचित या देशाचे भलेच केले असते.

अल्लाउद्दिन खदखदुन हसला. त्या शांत दरबारात त्याचे क्रूर हसणे घुमले.बोला महमंदशहा,तुम्हारी आखरी ख्वाईश जरुर पुरी करेंगे!

महमंद शहा क्षणभर गप्प बसला. त्याला आठवण झाली, हमीर देवची.त्या पराक्रमी राजपुताने महमंद शहाला दिलेला शब्द पाळला.अल्लाउद्दीनच्या प्रचंड सेनेला झुलवत ठेवून,त्याचा अनेक वेळा पराभव केला होता.महमंदशहाने विनाश टाळण्यासाठी त्याला बादशहाच्या स्वाधीन करायला सांगीतले तरी,शेवटपर्यंत दिलेला शब्द पाळला. जेव्हा पराभव समोर दिसला तेव्हा शांत पणे राजस्रीयांना जोहार करायला सांगून त्याच शांतपणे राजा हमीर देव मृत्युला सामोरे गेले.

क्रमशः